ERRATA I
Nicolás Gómez Dávila, Scholia do tekstu implicite, tłum. Krzysztof Urbanek, Furta Sacra, Warszawa 2014.
s. 29.
Jest:
Dzieło sztuki i życie jego autora nie są wzajemnymi i obowiązkowymi przekładami.
Autor jest równocześnie wiarołomnym bohaterem swej biografii i szlachetnym twórcą swoich tekstów .
Powinno być:
Dzieło sztuki i życie jego autora nie są wzajemnymi i obowiązkowymi przekładami. Ich niezgodność nie niweczy ich równoległej autentyczności.
Autor jest równocześnie wiarołomnym bohaterem swej biografii i szlachetnym twórcą swoich tekstów.
s. 119.
Powinno być:
Jeżeli mylnie zakładamy, że wiek XVIII przekazał wiekowi XIX nietknięte chrześcijaństwo, to literatura XIX i XX wieku wydaje się poruszana przez satanistycznego ducha agresji wymierzonej w Boga. Ale kierunek agresji zmienia się, jeśli skorygujemy naszą błędną przesłankę.
(…).
s. 330
Powinno być:
Nic bardziej ryzykownego niż wyobrażanie sobie, że wiemy, w którym momencie dziejów jesteśmy.
Kto chełpi się taką wiedzą, ten z dogmatyczną bezczelnością przypisuje sobie misję zmuszania ludzi do realizacji ich przeznaczenia.
Koniecznościowy historycyzm wieńczy swą zuchwałość niepotrzebnymi zbrodniami.
Dzieje są pozbawione struktury. Człowiek ma obowiązek jedynie przestrzegania pewnych norm – jakikolwiek byłby problematyczny moment historii, w którym się znajdzie.
Każdy człowiek zna swój obowiązek. Żaden nie zna domniemanego zadania swych czasów.
s. 372
Powinno być:
Literatura jest sztuką przywracania znaczącemu słowu ekspresyjnej funkcji krzyku.
s. 503
Powinno być:
Same prawa biologiczne nie mają wystarczająco subtelnych palców, by wymodelować piękno twarzy.
Tzw. literówki:
s. 70
Powinno być:
Dzieło sztuki oczekuje, że przygotowane zostanie przez tysiące sztuczek, ale napisane przez naturę.
s. 640
Powinno być:
Zasadą wyodrębniania w obrębie społeczeństwa jest wiara w duszę.
Nicolás Gómez Dávila, Teksty, tłum. Krzysztof Urbanek, Furta Sacra, Warszawa 2014.
s. 38, wers 13. od góry
Jest:
(…) śmiertelnego ciała.
Powinno być:
(…) nieśmiertelnego ciała.
ss. 60–61, wersy ostatni–pierwszy
Jest:
(…) który determinuje swoją istotę.
Powinno być:
(…) który determinuje jego istotę.
PRZEPRASZAM!