Aktualności

Niedawno opublikowałem tom Teksty (Warszawa 2017), który zawiera polski przekład książki Nicolása Gómeza Dávili Textos I i polskojęzyczną wersję jego eseju De iure. Oto zawartość czwartej strony okładki anonsowanej książki: „(…) na stronach 51−79 obecnego wydania mamy do czynienia z «tekstem implicite», do którego scholia komponował Nicolás Gómez Dávila przez całe swoje dojrzałe twórczo życie. Wspomniane strony mówią zaś o demokracji, traktowanej przez Autora jako […]

Przedstawiam moje tłumaczenia dwóch kolejnych utworów poetyckich Autora Scholiów…. Myślę, że pod każdym względem ilustrują one komentarz Gómeza, który mówi „Flora literackich obrazów jest florą wewnętrznego krajobrazu, w którym pisarz przebywa” (s. 826). Przyroda z pierwszego wiersza jest przyrodą europejską (bogotanin nie utożsamiał się z Kolumbią czy Ameryką Południową), a drugi wiersz zdaje się świadczyć nie tylko o erudycji Autora (nawiązania do historii Aleksandrii i do postaci związanych z tym […]

Chciałbym zaprezentować następną notatkę Nicolása Gómeza Dávili w moim przekładzie. Pomimo swojej surowej formy, związanej m.in. z czasem powstania i bardzo prawdopodobnym brakiem korekty autorskiej, znakomicie przybliża ona ówczesny pogląd bogotanina na źródło genialności niektórych osób, a także na jeden z aspektów geniuszu chrześcijaństwa, w którym to chrześcijaństwie jest miejsce dla każdego człowieka. Myślę, że nie tylko w okresie wielkopostnym warto poświęcić kilka chwil na refleksję nad tymi kwestiami. „Aby […]

Książka Notas. Tomo I Nicolása Gómeza Dávili została opublikowana w 1954 roku w Meksyku.  Na stronie redakcyjnej widnieje informacja: „Wydania tego dzieła dokonano na koszt autora; jest dedykowane jego przyjaciołom i nieprzeznaczone do sprzedaży”. Najbardziej prawdopodobna wersja wydarzeń mówi o tym, że to brat Autora, Ignacio wykradł Jego notatki i wydrukował zagranicą. Uczynił to w szlachetnej intencji ocalenia dla potomności „zapisków z szuflady” niewierzącego w swój talent brata. […]

Starożytni sceptycy wątpili we wszystko (poza własnym wątpieniem), gdyż uważali, że każdemu zdaniu można przeciwstawić równie silne zdanie przeciwne. Nicolás Gómez Dávila świadomie wpisuje się w tę tradycję filozoficzną, definiując swoją postawę intelektualną jako „inteligentny sceptycyzm”. Autor Scholiów… mówi, że „Sceptycyzmem inteligentnym jest ten, który wątpi, ponieważ za kryterium przyjął trzy lub cztery oczywistości” (996)[1]. Jakie oczywistości przyjął za kryterium bogotanin? Wszystko wskazuje […]

Już na wstępie trzeba zwrócić uwagę na to, że również w scholiach dotyczących poezji, czy szerzej − sztuki, dochodzi do głosu pesymizm antropologiczny Autora: „Istnienie sztuki nie jest dowodem potęgi człowieka: jest dowodem Bożej litości dla ludzkiej niemocy” (764). Ta pesymistyczna wizja jest rozwijana w kolejnych komentarzach poświęconych poezji: „Nawet u wielkiego poety poezja jest tylko przypadkiem” (534); „Malarstwo jest profesją, poezja – przypadkiem” (760). […]

Streszczenie: W swoim „Tekście implicite” Nicolás Gómez Dávila pisze o demokracji. Demokracja jest uznana przez niego za nową religię, religię antropoteistyczną, tzn. taką, w której człowieka przedstawia się jako Boga. Katolicki myśliciel wyciąga z tego stwierdzenia ostateczne konsekwencje i traktuje demokrację tak, jakby była ona formą satanizmu. Na początku swoich rozważań Gómez mówi o dwóch głównych wersjach demokracji: burżuazyjnej i ludowej. Dla bogotanina różnica między […]

W odpowiedzi na liczne pytania, wątpliwości oraz sugestie publikuję uwspółcześnioną recenzję  (z 2013 roku) przekładu scholiów Nicolása Gómeza Dávili dokonanego przez prof. Jacka Bartyzela i opublikowanego w dwumiesięczniku Arcana nr 111 (3/2013) oraz w Internecie Dwumiesięcznik Arcana przez pierwszą dekadę XXI wieku był moim ulubionym czasopismem. Prenumerowałem go z autentycznym oddaniem i prawdziwą przyjemnością. Dlaczego wobec tego w pewnym momencie ograniczyłem moje kontakty z Arcanami do minimum? – długo by o tym pisać. Latem 2013 roku […]

Naszą analizę rozpocznijmy od kwestii miłości, która najczęściej osadzana jest przez bogotanina w kontekście ontologicznym (teorii bytu). Jednak punktem wyjścia do rozważenia tej kwestii niech będzie epistemologiczna (teoriopoznawcza) w swym charakterze notatka Gómeza Dávili, mówiąca, że „Kochać jakieś stworzenie to widzieć je tak, jak widzi je Bóg” (Notas, s. 350). Notatka ta zdaje się przywoływać tę wizję, która swoje największe triumfy święciła w wiekach średnich. Otóż myśliciele […]

Fragment notatek z rozmów z Nicolásem Gómezem Dávilą z lat 60. „Nicolás Gómez Dávila przedstawia następującą tezę: Kościół w średniowieczu miał pokusę władzy, w odrodzeniu − pokusę bogactwa, a teraz ma najpoważniejszą pokusę, pokusę przebrania miary w największej z cnót, pokusę miłosierdzia. Kochać człowieka ponad wszystkie rzeczy. Gómez Dávila w ramach tej tezy mówi nam, że św. Franciszek Salezy napisał pierwszy wielki traktat dewocyjny dla świeckich, […]