Aktualności

Wystawiam na sprzedaż to, co – jako gomezolog – mam najcenniejszego: Escolios a un texto implícito (2 tomy), Instituto Colombiano de Cultura, Bogotá 1977.Nuevos escolios a un texto implícito (2 tomy), Procultura, Bogotá 1986.Sucesivos escolios a un texto implícito, Instituto Caro y Cuervo, Bogotá 1992. Notas. Tomo I, México 1954. Ofertę można obejrzeć tutaj: https://allegrolokalnie.pl/oferta/nicolas-gomez-davila-kolumbijskie-i-wydania https://allegrolokalnie.pl/oferta/nicolas-gomez-davila-notas-tomo-i-1954-rok

Na pewno nikogo nie zdziwi fakt, że czasami piszą do mnie osoby w jakiś sposób zainteresowane moją działalnością: ktoś chce nabyć książkę, ktoś chciałby podzielić się refleksją na temat tego, co przeczytał lub zobaczył, ktoś inny pragnie udzielić mi dobrej rady… Dostaję również wiadomości, które niosą w sobie ˗ wyraźnie obecną w całej twórczości Gómeza Dávili ˗ nutę protestu. W tym wypadku najczęściej chodzi […]

„Choremu moralne choroby szybko zaczynają wydawać się samym zdrowiem” (884).             „(…) wczytując się w psychologiczne książki, zrozumiał, że psychopata to nie jakiś świr czy szaleniec, tylko po prostu człowiek analizujący świat relacji społecznych i podejmujący decyzje na podstawie chłodnej analizy. Oczywiście, opisy psychopatii były nacechowane negatywnie, ale przecież pisali je ludzie, którzy ulegali uczuciom, co czyniło ich słabymi. Nie mogli lubić kogoś, kto potrafił […]

„Spróbujmy przekształcić ciężar, który przytłacza, we wznoszącą siłę, która ocali” (696). Dzisiaj dowiedziałem się, że moje auto nadaje się już wyłącznie na złom. Osiemnaście lat po pierwszej rejestracji i w dziewiątym roku użytkowania przeze mnie. Z nieomal 316,5 tys. km przebiegu. Przykro mi. Tym bardziej, że nie stać mnie na kolejny samochód. A już ten kupiłem – w styczniu 2015 roku – z przyczyn zdrowotnych. Jak to było z kupnem mojego samochodu? […]

„Głupiec zawdzięcza własną głupotę wulgarności swojej duszy, a nie mierności swojej inteligencji” (544). Scena w hotelu w Hiszpanii. Jadalnia. Posiłek. Przy jednym ze stolików siada mężczyzna w sile wieku z młodą dziewczyną. Zaczynają jeść. Wtedy do uszu mężczyzny dobiega rozmowa prowadzona po rosyjsku. Rozmawiają dwie kobiety. Mężczyzna głośno – po polsku – zwraca się do dziewczyny: – Idziemy stąd. Nie będę siedział obok „mongołów”. – Tato, […]

„Błąd prawie zawsze kroczy z większym wdziękiem niż prawda” (722). Pewien mój znajomy – człowiek dosyć obyty i zajmujący eksponowane stanowisko – powiedział mi kiedyś mimochodem rzecz, która mną wstrząsnęła. Podkreślam, że wyznał mi to przy okazji omawiania zupełnie innej sprawy. Było to wtrącenie, analogia, sprawa, w kontekście bieżącej rozmowy, trzeciorzędna. Otóż, kiedyś na jakiejś imprezie branżowej wsiadł do windy, a tam już ktoś był. Znajomy […]

„W pewnych epokach interesujące są wyłącznie śmiercionośne zalążki ich bliskiego zgonu” (622). Ostatnio spędziłem pięć dni w szpitalu. Było naprawdę niezwykle. I jestem wdzięczny Bogu, że miałem okazję spotkać tych wszystkich cierpiących ludzi, poznać fragmenty ich życia, zobaczyć na własne oczy praktykę lekarską i około lekarską, a także – w rezultacie – kolejny raz uświadomić sobie, iż tylko Bóg może nas uratować (bo […]

„Przypadek jest imieniem, jakie nadajemy Bogu zarówno ze względu na ludzi, jak i ze względu na Boga” (308). Coś takiego, jak przypadek, nie istnieje. Kiedy mówimy o „przypadku”, komunikujemy tylko to, że nie znamy przyczyny. Zatem nie wiem, dlaczego ostatnio wpadł mi w ręce tom „Trylogii rzymskiej” Roberta Harrisa. Żeby od początku było absurdalnie, wpadł mi w ręce od razu tom drugi, tom zatytułowany „Spisek”. Wcześniej, też przypadkiem, […]

„Demon wszystko rozumie, ale niczego nie może stworzyć” (69). Jeden z moich znajomych opowiedział mi kiedyś o tym, jak czyta książki w różnych językach. Otóż, zdobywa książkę w oryginale, a także nagranie tej książki czytanej przez lektora tzw. audiobook. Następnie śledzi tekst oczami i słucha jednocześnie. Oczywiście, kluczowa jest jakość czytania. Często książki nie da się słuchać z winy interpretatora. Kolega podkreślał, że jest to doskonała metoda nie tylko zapoznawania […]

„Być posłusznym prawu, które zależy od woli większości, to być posłusznym kaprysowi. Być posłusznym człowiekowi, który rozpoznaje obiektywne normy, to być posłusznym prawu” (197). W latach 2021-22 zapoznawałem się z „Historią chrześcijaństwa” Warrena H. Carrolla. Od razu muszę napisać, że wydanie polskie monumentalnego dzieła amerykańskiego katolika nie zachwyca. Jest wiele literówek, brakuje znaków interpunkcyjnych. Nie tylko nie ułatwia to lektury, lecz także przypomina o upadku kultury w naszym kraju. Można […]

Oto moje bajki. Zapraszam do słuchania i przepraszam za lektora! Leśniczówka wujka Krzysia (2023) Wiejski dzień Henryka (2019) Leśny sen Jerzyka (2016) – ze względu na obszerność w 4 częściach

Maj jest taki piękny w tym roku, że postanowiłem go uczcić, publikując wariację na temat jednego z moich wierszy. Oryginał udostępnię, gdy będzie to mniej niebezpieczne. Na razie zapraszam do lektury poniższej wersji. Wiosenny sen Jesteś krzewem wiosny Całym w białym kwiecie A pyłek kwiatowy Powiew pyłek niesie Osiadł mi na twarzy Uczula – do marzeń W oczach srebro rzeki Wysrebrzona dusza I uśmiech wiosenny Urok uśmiech rzuca Kazał […]

„Człowiek jest już wystarczająco potężny, by żadna katastrofa nie była nieprawdopodobna” (893). Dlaczego „Iliada” jest ważna? Przede wszystkim w „Iliadzie” Homer pouczył Greków, że są jednym narodem – choć pochodzili z różnych plemion. Po drugie przedstawił Grekom ich bogów – zaprezentował teologię, która została powszechnie przyjęta, a którą zwalczali później greccy filozofowie np. Heraklit z Efezu albo Platon. Po trzecie dał przykłady postępowania, czyli określił wzorce osobowe […]

„Człowiek przestaje być tym, kim wie, że jest” (310). Dnia 25 lutego 2017 roku miałem spotkanie z czytelnikami w Brzozowie na Podkarpaciu. Organizatorem tego wydarzenia był Brzozowski Ruch Konserwatywny. Moje wystąpienie nosiło tytuł „Nicolás Gómez Dávila – w obliczu końca” i odbyło się w ratuszu. Publiczność dopisała, słuchała z uwagą, a potem zadawała ciekawe pytania. Po wystąpieniu zostałem zaproszony na wspaniała kolację. Do dzisiaj wspominam to wydarzenie z sentymentem. Było […]

„U człowieka inteligentnego wiara jest jedynym lekarstwem na trwogę. / Głupiego kuruje «rozum», «postęp», alkohol, praca” (993). Ostatnio bardzo interesuję się tresurą psów. Mam na myśli tresurę psów z linii użytkowych (ras takich jak owczarek niemiecki albo belgijski) do pracy w służbach, do ochrony osobistej czy sportów. Obejrzałem wiele filmów w Internecie, przeczytałem uważnie książkę Haza Othmana „No-nonsense dog training”, w której autor wprowadza w tajniki […]

„Wydaje się, że przeszłość nie pozostawiła spadkobierców” (791). „Ja usiłuję sobie wyobrazić, jak wyglądałaby Polska, gdyby zamiast tych wszystkich półinteligentów, chamów, durniów i mętów, dyrektorami, ministrami, prezesami oraz działaczami społecznymi byli dzisiaj ci, którzy nie mieli szansy się urodzić, bo ich rodziców pochłonęła zawierucha wzniecona przez dwa zbrodnicze totalitaryzmy” – pisze Rafał Ziemkiewicz w „Polactwie”, książce z 2004 roku. Od Rafała Ziemkiewicza dowiedziałem się wielu […]

„Wyłącznie bardzo inteligentny człowiek nie ma rozwiązania dla aktualnych problemów” (390). Co można powiedzieć o współczesnej edukacji? Szkoła – w ogromnej większości – nie służy już przekazywaniu wiedzy czy umiejętności, tym bardziej wychowywaniu. Służy – poza indoktrynacją państwową lub ideologiczną – przetrzymywaniu młodych po to, żeby starsi mogli zdobyć środki na spłatę kredytu. Transmisja kulturowa, czyli przekazywanie z pokolenia na pokolenie umiejętności takich jak czytanie, […]

„Ani religia nie powstała z gwałtownej potrzeby zapewnienia solidarności społecznej, ani katedry nie zostały wzniesione po to, aby pobudzić ruch turystyczny” (38).             Kiedyś wiele podróżowałem po Europie. Samotnie albo w towarzystwie zachwycałem się pamiątkami przeszłości. Kościoły, pałace, stare miasta – przesuwały się przed moimi oczami jedne za drugimi, jak w kalejdoskopie. Oczywiście, zawsze byłem otoczony tłumem innych turystów. Wszędzie to samo: rzesze ciekawskich, hałas, niby […]

„Świat, po którym warto by było podróżować, istnieje już tylko w starych książkach podróżniczych” (920). Nigdy nie zapomnę, gdy pierwszy raz byłem w bibliotece publicznej. Poszliśmy ze szkoły, w drugiej klasie, najprawdopodobniej. Były jakieś konkursy, pani bibliotekarka coś opowiadała. Na zakończenie zapisałem się do biblioteki i wypożyczyłem pierwsze książki. Jedną z nich na pewno był tom przygód Tomka Wilmowskiego autorstwa Alfreda Szklarskiego. Czytałem wtedy bardzo wolno, ale byłem wniebowzięty: otworzył […]

„Do literatury należy każda książka, którą można przeczytać dwa razy” (170). Moją ulubioną powieścią jest „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcela Prousta. Młodszym czytelnikom wyjaśniam, że została ona napisana na początku XX wieku, składa się z 7 tomów i jest jednym z najlepszych wyrazów skrajnego subiektywizmu. Powieść tę przeczytałem 2 razy. Pierwszy raz w 1993 roku: zacząłem jeszcze w 4. klasie liceum, a skończyłem […]

Jak to było ze stuleciem urodzin Nicolása Gómeza Dávili (18 V 2013)? Otóż, od dawna zależało mi, żeby jakieś rocznicowe wydarzenie, najlepiej międzynarodowa konferencja naukowa, odbyło się w Kolumbii. Po prostu marzyłem o tym, żeby pojechać do kraju Nicolása Gómeza Dávili, zobaczyć jego dom, dotknąć jego książek, pomodlić się nad grobem na cmentarzu Jardines de Paz pod Bogotą. Potrzebny był jakiś solidny pretekst. Dlatego w 2011 roku, a więc […]

„Dla współczesnego świata nie ma innego rozwiązania jak tylko Sąd Ostateczny. / Niech to się skończy” (1051). Grzech wołający o pomstę do nieba: umyślne zabójstwo, grzech cielesny przeciw naturze (homoseksualizm), krzywdzenie ludzi bezbronnych (zwłaszcza wdowy i sieroty) oraz wstrzymywanie zapłaty dla pracowników. Na egzaminie maturalnym z matematyki na poziomie rozszerzonym nauczyciel matematyki rozwiązuje swoim uczniom zadania. Może to robić m.in. dlatego, że w tej szkole od lat nie ma obserwatora z Kuratorium. Poza […]

Zapraszam do wysłuchania bajki dla dzieci „Wiejski dzień Henryka”. Napisałem ją na początku 2019 roku. Bajka wpisuje się w kulturę rzymskokatolicką, a jej najważniejszym zadaniem jest służba poczuciu bezpieczeństwa dziecka. Zalecałbym słuchanie jej przed snem.

Szanowni Państwo! Właśnie pojawił się rosyjski przekład wszystkich scholiów Nicolása Gómeza Dávili (Moskwa 2021). Tłumaczyła Jelena Kosiłowa, redaktorem był Władymir Dworecki. Mam już egzemplarz. Dzieło jest imponujące: wydanie dwujęzyczne hiszpańsko-rosyjskie liczy 895 stron. Przedstawiam okładkę oraz losowo wybrane dwie strony z wnętrza książki. Cieszę się i gratuluję rosyjskim miłośnikom myśli bogotanina!

W związku z aktualnymi manifestacjami satanizmu i barbarzyństwa czuję się zobowiązany do złożenia krótkiego oświadczenia. Nie będę silił się przy tym na oryginalność, gdyż – jako historyk filozofii – mam głębokie przekonanie, że nihil novi sub sole. Otóż: „Groźbami tego świata pogardzam, zaszczyty lekceważę. Ubóstwa się nie boję, bogactwa nie pragnę, przed śmiercią się nie wzdrygam, jeśli zaś pragnę życia, to tylko dla waszego pożytku. Z tego właśnie powodu […]

    W lesie   Na rżysku   Na łące   Na polu   W krzakach   W trawie   Na posterunku   Nad rzeką   W wodzie   W oczekiwaniu   W obrocie   W pasji   W dystrakcji   W brązach   W oddali  

Prezentuję moje przekłady kolejnych utworów poetyckich Autora z Bogoty. Polskim czytelnikom pragnę wyjaśnić, że metaforycznie „lisica” w kulturze języka hiszpańskiego jest odpowiednikiem naszej „suki” – z przyczyn oczywistych przetłumaczyłem dosłownie. Ponadto przez ostatni rok nie udało mi się uzyskać odpowiedzi na pytanie, czy trzy całości umieszczone pod tytułem Fantazjowanie są trzema zwrotkami tego samego utworu, czy są trzema autonomicznymi dziełami połączonymi formą i szyldem. Może też chodzić […]

Nicolás Gómez Dávila, Scholia do tekstu implicite, tłum. Krzysztof Urbanek, Furta Sacra, Warszawa 2014. s. 29. Jest:             Dzieło sztuki i życie jego autora nie są wzajemnymi i obowiązkowymi przekładami. Autor jest równocześnie wiarołomnym bohaterem swej biografii i szlachetnym twórcą swoich tekstów .  Powinno być:             Dzieło sztuki i życie jego autora nie są wzajemnymi i obowiązkowymi przekładami. Ich niezgodność nie niweczy ich równoległej […]

Niedawno opublikowałem tom Teksty (Warszawa 2017), który zawiera polski przekład książki Nicolása Gómeza Dávili Textos I i polskojęzyczną wersję jego eseju De iure. Oto zawartość czwartej strony okładki anonsowanej książki: „(…) na stronach 51−79 obecnego wydania mamy do czynienia z «tekstem implicite», do którego scholia komponował Nicolás Gómez Dávila przez całe swoje dojrzałe twórczo życie. Wspomniane strony mówią zaś o demokracji, traktowanej przez Autora jako […]